نجوایی عاشقانه بااقای همه ی زیبایی ها...

آسمان را مى‏ستایم، که ابرهایش را زیرانداز گام هایت مى‏سازد.

 درختان را دوست مى‏دارم؛ که شاخه‏هاشان نسیم محبت را با یاد تو معطر و متبرک مى‏کنند.

 آب را مى‏پسندم که روان مى‏شود، تا غبار از قدوم پاک تو برگیرد.

 باد را مى‏نوشم؛ که یاد روح‏نواز کوى تو را، هدیه مشامم مى‏سازد.

 و انتظار را مقدس مى‏شمرم؛ از آن که هر آدینه، منتظرت مى‏نشینم. هر آدینه، چشم به راه

 و گام تو مى‏سپارم و هر آدینه، دلم را سفره ی محبت‏هاى تو مى‏کنم.

 نوازش نگاهت را از ما دریغ مدار، اى مولا، یا صاحب‏الزمان...